We hebben een geweldig percentage overlevers in Nederland onder de borstkankerpatiënten. Na borstbesparende operaties of volledige amputatie, verwijdering van de oksellymfklieren, bestralingen en de chemo’s is men blij het overleefd te hebben en worden de gevolgklachten vaak voor lief genomen. Vaak wordt er gedacht, ook door specialisten, dat men daarmee moet leren leven. Men klaagt niet.

In veel gevallen kan er echter juist aan die gevolgklachten nog heel veel gedaan worden, en dat is precies wat ik zo af en toe wel van de daken kan schreeuwen.

Men mag en moet wel degelijk klagen want de gevolgklachten veroorzaken een absolute verlaging van de kwaliteit van leven. En dat is in heel veel gevallen onnodig.

Gevolgklachten zoals pijn van littekens en verklevingen, beperkte huid-oppakbaarheid, stuwing (lymfoedeem), klachten van tussenribspieren, beperkte beweeglijkheid van de schoudergordel, wervelkolom, nek en ribben, waardoor dagelijkse activiteiten niet meer mogelijk zijn of aangepast moeten gebeuren. Laat staan dat er lekker gesport kan worden. Zelfs de longcapaciteit kan aan de geopereerde kant verminderd zijn. Dit zijn allemaal zaken die heel goed te behandelen zijn, dus loop er niet mee door! Meerdere van mijn patiënten sporten weer met plezier, ongehinderd door de vroegere klachten. Dit is iets dat je jezelf mag gunnen.